Ukojenie po bardzo upalnym dniu na pielgrzymce przynosi nam dopiero wieczór. Cisza wieczoru, słońce zachodzące za domem gospodarzy, którzy przyjęli nas na nocleg. Dorośli i dzieci ciekawie spoglądają na nas pielgrzymów zza płotu. Jest tak pięknie. Jest tak cicho. Jest nam dobrze. Jak piękna i pachnąca jest wieczorna ziemia. W takim spokoju i takiej ciszy, człowiek czuje, że może być szczęśliwym i że tak naprawdę niewiele mu potrzeba do szczęścia.

W tym roku na pielgrzymim szlaku towarzyszą nam repliki Symboli Światowych Dni Młodzieży – Krzyż Roku Świętego i ikona Matki Bożej Wybawicielki Ludu Rzymskiego ( Salus Populi Romani ). Tak jak w czasie obchodów ŚDM, są one obecne w miejscu najważniejszych wydarzeń, tak są obecne wśród nas podczas tegorocznych rekolekcji w drodze na Jasną Górę i pielgrzymują z nami po naszej Ojczyźnie.

Na czele każdej grupy idzie krzyż pielgrzymkowy, który pomimo tego, że czasami w drodze tańczymy i klaszczemy, to on wskazuje nam właściwy kierunek naszego patrzenia – zawsze na Chrystusa i za Chrystusem.

Kolejny, 8 dzień naszego pielgrzymowania rozpoczęliśmy dość wcześnie. Grupy wyszły na pielgrzymkowy szlak już po godzinie piątej rano, gdyż na godzinę 6:00 mieliśmy zaplanowaną mszę św. w kościele pw. Ducha Świętego w Staszowie, który jest jednocześnie sanktuarium św. Jana Pawła II. Ojcowie duchowni naszej wspólnoty pielgrzymkowej, zwracając się do nas podkreślali jak ważne jest świadectwo naszej wiary. I chociaż są wakacje, przeprowadzili wśród nas pewnego rodzaju sprawdzian ze znajomości naszej wiary. Patrząc na zadowolone miny naszych duchowych przewodników, sprawdzian poszedł nam znakomicie. Na piątkę z plusem na pewno, a może i na szóstkę.
Po eucharystii był jeszcze czas na chwilę osobistej rozmowy z Jezusem ukrytym w Najświętszym Sakramencie, by dodał sił fizycznych i wzmocnił nas przed dość długą wędrówką w dniu dzisiejszym.

Dzisiaj część druga pielgrzymkowych portretów. Przypominany, że do ich stworzenia nie posłużył nam obraz żadnej siostry i żadnego brata. A jeśli już, to obraz jak najbardziej pozytywny. Spójrzcie na nie z przymrużeniem oka, mając w zanadrzu dużą dawkę dystansu i uśmiechu.

Pielgrzym „twardziel" – wzór godny naśladowania. I tu zrobimy jeden wyjątek, pozdrawiając siostrę Anielę ( lat 70 ) z grupy św. Józefa. Ona jest dla nas przykładem takiego pielgrzyma „twardziela". Cechy charakterystyczne: zawsze przygotowana intencja, a raczej cały wór.

Dzisiejszy dzień można nazwać krótko – nieznośny upał. Słoneczko daje nam dziś nieźle popalić. Ale pielgrzym to człowiek wytrwały i „twardy", któremu nie są straszne trudy sierpniowej wędrówki. Na pielgrzymim szlaku nawet kilka kilometrów wystarczy, aby wyzbyć się wygórowanego mniemania o sobie. Wystarczy kilka zimnych poranków, na naszej pielgrzymce jakoś do tej pory ich nie ma, aby szybko ostygł zapał. Nasz, na szczęście jeszcze nie ostygł, a wręcz przeciwnie, jest wciąż podgrzewany przez wysokie temperatury.

"Ta prawda wyraża nie tylko codzienne doświadczenie wiary, ale zawiera w sobie istotę tajemnicy Kościoła. Na różne sposoby Kościół doświadcza z radością, że nieustannie urzeczywistnia się obietnica: «A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata» (Mt 28,20). Dzięki Najświętszej Eucharystii, w której następuje przeistoczenie chleba i wina w Ciało i Krew Pana, raduje się tą obecnością w sposób szczególny. Od dnia Zesłania Ducha Świętego, w którym Kościół, Lud Nowego Przymierza, rozpoczął swoje pielgrzymowanie ku ojczyźnie niebieskiej, Najświętszy Sakrament niejako wyznacza rytm jego dni, wypełniając je ufną nadzieją" (Św. Jan Paweł II, encyklika "Ecclesia de Eucharistia")

Choć zdawać by się mogło, że 33. Piesza Pielgrzymka Zamojsko – Lubaczowska na Jasną Górę, zaczęła się dopiero wczoraj, a to już 5 pełnych dni pielgrzymujemy do domu naszej Mamy na Jasnej Górze. A każdy kolejny dzień naszego pielgrzymowania można nazwać krótko – upał, dlatego chciało by się zaśpiewać „Ześlij deszcz, ześlij deszcz..." Może ktoś z pielgrzymów ma bardzo dobre układy z Bogiem dotyczące pogody. Szczególnie, jeśli chodzi o deszcz. My takich układów nie mamy.

Pielgrzymka to droga na Jasną Górę, to szczególne rekolekcje w drodze. Ale pielgrzymka to przede wszystkim ludzie, siostry i bracia. Chcemy przedstawić kilka pielgrzymkowych portretów, ale z góry informujemy, że do ich stworzenia nie posłużył nam obraz żadnej siostry i żadnego brata. A jeśli już, to obraz jak najbardziej pozytywny. Spójrzcie na nie z przymrużeniem oka, mając w zanadrzu dużą dawkę dystansu i uśmiechu.