Słownik gwary pielgrzymkowej

Wpisano przez Ewa Madejek + czwartek, 25 lipca 2013

Asfaltówka - uczulenie na kurz i asfalt objawiające się zaczerwienieniem skóry i/lub wysypką - głównie na nogach. Przechodzi samorzutnie po powrocie w cywilizowane warunki. Najbardziej narażeni są ci, którzy próbują - wbrew regulaminowi - chodzić w szortach lub mini spódniczkach.

Bagażowy - kawał silnego brata, ładującego bagaże na pakę.

Bąbel - niespodziewana, niezasłużona (na ogół) narośl pokutna na kończynach dolnych, często (ku rozpaczy medyków) przekłuwana znaczkiem.

Baza - miejsce pobytu VIP-ów pielgrzymkowych.

Boli – słowo najczęściej wypowiadane przez pielgrzyma.

Brat - każdy pielgrzym płci męskiej.

Cisza nocna - według regulaminu czas pomiędzy godz. 22:00 a 3:30.

Daleko jeszcze? – najczęstsze pytanie skierowane do porządkowego, szczególnie przez tych co idą pierwszy raz.

Dołączamy! – wyraz, który prześladuje każdego pielgrzyma i na jawie i we śnie.

Dyrektor pielgrzymki - człowiek, który wie, co się dzieje na końcu pielgrzymki, będąc na jej czele; wie, co się dzieje na trasie, będąc na bazie; wiek, jaka zupa będzie na obiad za trzy dni a denerwuje się tylko drobiazgiem, czy pielgrzymka wejdzie na Jasną Górę o dziesiątej piętnaście.

Dziura – ubytek w grupie (wolna przestrzeń).

GSP - Główna Służba Porządkowa której należy się bać :) 

Już niedaleko – malutkie kłamstewko porządkowych, służące do podniesienia morale grupy.

Kabelek – przewód elektryczny pomiędzy głośnikami spełniający jednocześnie funkcję uszczelniającą kolumnę pielgrzymkową.

Kamizelka odblaskowa – część garderoby, dzięki której porządkowego nazywają żarówą.

Kilometr pielgrzymkowy – wartość zmienna, niewiele mająca wspólnego z tradycyjnie pojmowanym kilometrem, oscylująca wokół 1000 metrów, mierzona cyrklem, w warunkach polowych samochodem kierownika trasy bądź nogami pielgrzymów.

Koedukacja - w odniesieniu do noclegów surowo wzbroniona.

Kwatermistrz - wie, gdzie kto nocuje, ale nikomu nie powie.

Las - ulubione miejsce spotkań pielgrzymów z przyrodą.

Lewa wolna - nie oznacza amnestii dla komunistów w ramach miłosierdzia chrześcijańskiego, a jedynie pozostawienie na lewej stronie drogi przejazdu dla samochodów lub innych pojazdów.

Muzyczni - bracia i siostry, dzięki którym droga do Częstochowy mija śpiewająco. 

Mycie - czynność polegająca na zobaczeniu zimnej wody.

Nocleg – miejsce, do którego każdego dnia pielgrzymi z radością zdążają.

Odcisk – choroba na pielgrzymce nieuleczalna.

Ogony – maruderzy bądź małe grupki realizujące własny program pielgrzymkowy na końcu kolumny.

Pielgrzymka - jeden wielki odpoczynek przenoszony z miejsca na miejsce, bądź jak kto woli - każdy pielgrzym płci żeńskiej.

Piguły – wspaniałe siostry pielęgniarki, dzięki którym możemy dojść do celu.

Plebania - miejsce, gdzie księża zdejmują sutanny.

Podciąganie - zbieranie grupy do kupy, czyli zwijanie ogonów (zob. ogony) zazwyczaj przez porządkowych. Czynności tej towarzyszy hasło: Dołączamy!!!

Pomidorówka - największy smakołyk na trasie pilegrzymki. 

Porządkowy - całkiem normalny człowiek, ale tylko na pierwszy rzut oka…

Przeprośna górka - magiczne miejsce amnezji pielgrzymkowej, czyli co złego to nie ja.

Przewodnik grupy - kapłan, który czuwa nad morale grupy (spowiadając niektórych na końcu kolumny, wtedy bez stuły)

Punkt Sanitarny – tu można znaleźć pomoc medyczną i radę wszelkiego rodzaju (łącznie ze wskazaniem powrotu do domu lub odwiezieniem do szpitala).

Sanepid - służba pielgrzymkowa, która zajmuje się zbieraniem śmieci, a nie nadzorem sanitarno-epidemiologicznym.

Sekretariat - funkcja przypisana do komputera - służba (jednoosobowa, niezależna), bez której Przewodnik Pielgrzymki zginąłby.

Siostra - każdy pielgrzym płci pięknej, czyli jak kto woli - pielgrzymka.

Stodoła – dzięki niej na noclegu doświadczysz bliskich spotkań z naturą (czytaj: myszy, robaki, siano)

Sumienie – wewnętrzny głos nakazujący kierownikowi zrobienie postoju pielgrzymki.

Szarpidrut – brat, szarpiący bez opamiętania struny gitary aż do chwili, gdy Przewodnik powie mu : Uspokój się!

Szef porządku – tak naprawdę jedyny człowiek, który wie, gdzie w danym momencie powinna być pielgrzymka, ma władzę likwidowania odpoczynków oraz wie, która grupa jako pierwsza wejdzie na Jasną Górę. Zwykle uzbrojony w głośnomówiącą tubę.

Szuranie - ulubiony sposób stawiania nóg na piaszczystej drodze. 

Tamoj – bliżej nieokreślony kierunek, w którym udała się pielgrzymka.

Trumna - transport medyczny, najbardziej poszukiwany pojazd na pielgrzymce!

Tubowy - pielgrzym niosący tubę lub osoba odpowiedzialna za wyznaczanie osób do noszenia tub.

Tuptanie - podstawowy krok pielgrzyma przy wejściu na asfalt z piaszczystej, leśnej drogi.

Zakładamy skarpetki! - hasło oznajmujące, że za pięć minut kończy się odpoczynek.

Zapraszamy na pół czarnej - "lewa wolna" w odniesieniu do asfaltu.

Znaczek - oznakowanie pielgrzyma służące do: - przekłuwania (wbrew zdrowemu rozsądkowi) bąbli; - przyrząd nawigacyjny, przypominający pielgrzymowi, do której grupy się zapisał.

Źródło: Praca zbiorowa pod red. ks. Zygmunta Malackiego "Ku Jasnej Górze",

wyd. Archidiecezji Warszawskiej 1998,

zespół redakcyjny: Anna Borkowska, Marzena Czapczyk, Paweł Jakub Kaleta,

ks. Zygmunt Malacki, Krystyna Szczerbińska, Jacek Szczerbiński, Ewa Anna Zając

Kontakt

Piesza Pielgrzymka na Jasną Górę
Diecezja Zamojsko-Lubaczowska

Dyrektor pielgrzymki
ks. Marek Mazurek

Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
 

Fundusz pielgrzymkowy

Przeznaczony jest dla osób, które fizycznie nie mogą uczestniczyć w pielgrzymce a chcą uczestniczyć duchowo w pielgrzymowaniu.