Jak dobrze nam tu być
Od pierwszych wieków swojego istnienia chrześcijaństwo było nazywane Drogą. Było znakiem, że świat, w którym żyjemy, nie jest naszym domem; że cała rzeczywistość, choć ważna i piękna, jest tylko etapem przejściowym; że czeka na nas Dom prawdziwy, a w nim Trójca miłujących się Osób. Kiedy ruszamy w pielgrzymkę, chcemy wracać właśnie do takiego myślenia, do poszukiwania drogi właściwej, która zaprowadzi nas do celu.
Kolejny dzień naszego pielgrzymowania do Pani Jasnogórskiej rozpoczęliśmy od Mszy św. sprawowanej w Jędrzejowie, w najstarszym opactwie Cystersów w Polsce, gdzie pochowany jest biskup krakowski i kronikarz Wincenty Kadłubek. W homilii wygłoszonej przez ojca duchownego pielgrzymki ks. Adama Dworzyckiego usłyszeliśmy porównanie, że jesteśmy jak Abraham, który długo musiał czekać na spełnienie obietnic danych mu od Boga. Abraham jest ojcem naszej wiary, który w pełni potrafił zawierzyć Bogu. Od Abrahama mamy uczyć się tego zawierzenia i zaufania Bogu. Pielgrzymka i trwający Rok Wiary są ku temu najlepszą okazją.
Dziś etap łatwy. Słoneczko lekko grzało. Chłodził nas delikatny wiaterek. Nogi same nas niosły. Nas, ludzi wiary. Dziś na naszej mapie wędrówki Prząsław, Jaronowice, Chlewice, Damiany i Moskorzew. Nie ominęliśmy też Nagłowic, gdzie przez pewien czas mieszkał i tworzył ojciec literatury polskiej Mikołaj Rej. W pobliżu dworku – muzeum jego imienia zjedliśmy pyszny obiad.
Coraz trudniej o nocleg, ale nie brak ludzi, którzy otwierają przed nami swoje domy czy choćby szkoły i remizy, w których można znaleźć schronienie na noc i położyć swoją zmęczoną głowę na poduszce. Ale przecież to jest pielgrzymka, wygody zostały w Zamościu, Biłgoraju, Lubaczowie czy Tomaszowie.
