Drukuj

„Do Syna Swego nas prowadź”

ks. Michał Moń + .

pp32 logo1Do Syna Swego nas prowadż

Umiłowani w Chrystusie Panu.

Rozpoczynamy wakacje i urlopy. Po raz kolejny stajemy przed wyborem – w jaki sposób dobrze wykorzystać czas odpoczynku? Kogo odwiedzić? Gdzie pojechać, by zregenerować siły i z nowym zapałem podąć codzienne zadania. Z pewnością spotkamy wiele ciekawych propozycji. Wybierając spośród nich, warto jednak pamiętać, że w sprawach wiary i jej praktykowania nie ma urlopu.

Dla naszej Ojczyzny ten rok jest szczególny – w sercach wielu wierzących odżywają wezwania Jana Pawła II, którego kanonizację przeżyliśmy w kwietniu. Św. Jan Paweł II ukazał nam przykład wspaniałego pielgrzyma miłości. Niech więc będzie to podpowiedź dla nas na wakacyjne miesiące.

Planując wyjazdy warto uwzględnić miejsca szczególnej modlitwy, jakimi są sanktuaria Maryjne – te w naszej Diecezji i to najważniejsze – Czarnej Madonny w Częstochowie. Podczas swej pierwszej pielgrzymki do ojczyzny w 1979 r. Jan Paweł II wskazał Jasną Górę jako „sanktuarium narodu”. Wołał wtedy: „Przyzwyczaili się Polacy wszystkie niezliczone sprawy swojego życia, różne jego momenty ważne, rozstrzygające, chwile odpowiedzialne, jak wybór drogi życiowej czy powołania, jak narodziny dziecka, jak matura, czyli egzamin dojrzałości, jak tyle innych... wiązać z tym miejscem, z tym sanktuarium. Przyzwyczaili się ze wszystkim przychodzić na Jasną Górę, aby mówić o wszystkim swojej Matce – Tej, która tutaj nie tylko ma swój Obraz, swój Wizerunek, jeden z najbardziej znanych i najbardziej czczonych na całym świecie – ale która tutaj w jakiś szczególny sposób jest. Jest obecna. Jest obecna w tajemnicy Chrystusa i Kościoła – (…). Jest obecna dla każdego i dla wszystkich, którzy do Niej pielgrzymują.”

Pielgrzymka przed tron Królowej Polski na Jasnej Górze na trwałe wpisała się w kalendarz naszej diecezji. Intencje pielgrzymowania są bardzo różne – prośba, dziękczynienie, bądź chęć zadośćuczynienia za popełnione zło. Najważniejszym jednak celem pielgrzymki jest nawrócenie, spotkanie z Bogiem i pogłębienie wiary. Do tego zawsze potrzebna jest pomoc. Najpewniejsze wsparcie daje Maryja. Stąd też w tym roku wyruszymy z prośbą: „Do Syna Swego nas prowadź”. Któż lepiej niż Maryja może nas pewnie prowadzić do pogłębienia wiary w Syna Bożego?

Piesza Pielgrzymka to szczególne rekolekcje w drodze, które pozwalają budować wspólnotę. Uczestnicząc w pielgrzymce doświadczamy prawdy, że przez życie nie kroczy się samemu, ale z innymi. Dzisiejszy świat próbuje wyrzucić sferę wiary poza margines. W takiej sytuacji wierzący często doznają poczucia izolacji, osamotnienia, a nawet strachu z powodu wyznawanej wiary. Jakże aktualne są tu słowa Prymasa Tysiąclecia Stefana Kardynała Wyszyńskiego: „Patrzymy, jak powstają potężne organizacje, jak się mobilizuje środki i siły, jak wiele pieniędzy idzie tylko na to, aby wam odebrać wiarę w Boga, aby odłączyć was od Chrystusa, aby wam serce wystudzić i pozbawić was religijnej pobożności” ( maj 1961 r.). Wobec takiego nastawienia świata, pozytywnym świadectwem życia religijnego jest pielgrzymowanie tysięcy osób – od malutkich dzieci po ludzi sędziwych wiekiem. W tej wspólnocie wszyscy wznoszą tę samą modlitwę do Boga, przeżywają tę samą radość, są względem siebie życzliwi, pomagają sobie wzajemnie. Nie boją się głośno mówić o Bogu. Taka jedność wspólnoty pokazuje, jak fałszywe jest wmawianie, iż świat rządzi się prawem „konfliktu pokoleń”, tu nie ma podziałów, tu każdy jest bratem i siostrą – tak się do siebie podczas pielgrzymiej drogi zwracamy – tu realizuje się wezwanie Jezusa, który prosił Ojca: „aby wszyscy stanowili jedno” (J 17, 21). Najważniejsze jest odkrywanie prawdy. Na pielgrzymce poszukiwanie prawdy jest łatwiejsze, bo nikt nie musi się kryć ze swoimi przekonaniami, wszyscy wierzą tak samo, nikt nie zostaje wyszydzony. Każdy każdemu stara się pomóc i zrozumieć jak w kochającej się rodzinie. Czas pielgrzymki, pomimo trudu, szybko ucieka. Po powrocie do codzienności stajemy w inny sposób wobec tych samych wyzwań otaczającego nas świata. Zapał płynący z umocnionej wiary i z doświadczenia spotkania Syna Maryi wcale nie musi szybko ostygnąć. Wielu pielgrzymów nadal spotyka się w swoich parafiach uczestnicząc we Mszach świętych, wracając do treści z przeżytej pielgrzymki, pogłębiając więź z Bogiem i przyjaźń między sobą. Jest też wielu takich, których pielgrzymka zmobilizowała do codziennej modlitwy, do włączenia się w życie wspólnot parafialnych, przez co ubogacają również swoje rodziny doznaniem miłości Chrystusa.

Kapłani i świeccy, w ręce i serca których Kościół naszej diecezji złożył troskę o przygotowanie XXXII Pieszej Pielgrzymki Zamojsko-Lubaczowskiej na Jasną Górę, są już gotowi do wyjścia na pątniczy szlak. Każdy pierwszy krok rodzi obawy, ale trzeba zaryzykować, odważyć się spróbować i wyjść, by uczyć się budować swoje życie w oparciu o Chrystusową Ewangelię.

Z radością i wdzięcznością przyjmiemy każdy pielgrzymi trud. Wyruszcie na pielgrzymi szlak, z całego serca was do tego zachęcamy.

Informacje na temat pielgrzymki znajdziecie u swoich księży proboszczów, księży przewodników, na stronie internetowej pielgrzymki: www.pielgrzymka.info oraz naszej diecezji www.diecezja.zamojskolubaczowska.pl.

1 sierpnia 2014 r. o godz. 20.00, w Katedrze Zamojskiej odbędzie się pierwszy apel przed pielgrzymką. Tam też w sobotę 2 sierpnia o godz. 9.00 nastąpi oficjalne i uroczyste rozpoczęcie pielgrzymki Mszą św. pod przewodnictwem Pasterza naszej diecezji, ks. Bpa Mariana Rojka. Po 12 dniach pielgrzymowania, 14 sierpnia około godziny 10.30 pielgrzymi dojdą przed toron naszej Ukochanej Matki na Jasnej Górze.

Pielgrzymka to nie tylko jej uczestnicy, to również możliwość do dawania świadectwa wiary, życzliwości przez ugoszczenie i przyjęcie na nocleg pielgrzymów. Przez część naszych miast i wiosek kroczą pielgrzymi zdążający na Jasną Górę. To wspaniała okazja, aby obdarzyć ich pomocą i gościnnością, „gdyż przez nią niektórzy, nie wiedząc, aniołom dali gościnę” (Hbr 13, 2).

Nie wszyscy mogą w tym roku wyruszyć na pielgrzymi szlak. Wielu musi pozostać w swoich domach przy codziennych obowiązkach rodzinnych, w pracy – was też zapraszamy do wspólnego duchowego pielgrzymowania. Szczególne jednak zaproszenie kierujemy do chorych i cierpiących oraz tych, którzy ze względu na wiek nie mogą już iść w pielgrzymce pieszej. Łączcie się z nami poprzez modlitwę i ofiarowane cierpienie. My o was też chcemy pamiętać w drodze i nieść wasze intencje do Maryi, naszej Matki.

Za wszelkie wsparcie modlitwą, dary duchowe i różnorakie dowody życzliwości jesteśmy bardzo wdzięczni.

Zapraszając do licznego udziału w XXXII Pieszej Pielgrzymce serdecznie prosimy wszystkich o modlitwę, by to dzieło przyniosło obfite owoce dla naszych rodzin, parafii, naszej diecezji i całej naszej Ojczyzny.


Ks. Michał Moń

Dyrektor Pieszej Pielgrzymki